KIDHUNG ING DUKUH GIRAH I

4 min read

1 Juli 2023 Hendry Noesae

KIDHUNG ING DUKUH GIRAH I
Th. 965 Saka ( 1045 M)

1. Dhuhkitaning Ni Ratna Manggali.

Dusun ing tlatah Daha, dukuh Girah swasana kang tentrem lan ayem, ing pinggir blumbang kang peni akeh ditandur wit tanjung. Lan sore kuwi pinuju ngembang, katon aneng ngisoring wit kang edhum ngambar-ambar ganda wangining sekar tanjung. Kapireng gojek lan dumelinge tetembangan saka wanita loro kang lagi ngronce sekar tanjung. Sing siji isih kenya kang ruruh lan banget sulistya, sing sijine uga ayu ning wis winengku priya. Ni Ratna Manggali lan Nyi Sudasih.

” Mbakyu Dasih, piye rasane wong sesomahan ki ?, saben ndina ana sing di ajak gegojegan lan jejangongan ya mbakyu… aku tansah kasepen ing wisma ,” sajak kepengin ngerti Ni Ratna takon menyang kancane.

” Jeng Ayu Ratna …. rasane mulya banget, amarga Kangmas Wiryawan banget asih marang aku, lan saiki aku wis ngandut rong candra. Lha sliramu kapan jatukrama ?, kamangka sliramu sulistya kaya golek kencana, apa Nyi Calonarang durung maringi jodho taruna bagus marang sliramu ta Jeng Ayu …..,” canthas genten takon semu pamer Nyi Sudasih karo nyiwel janggute kenya ayu kang yuswane wis ndungkap rolikur warsa kuwi.

” Durung Mbakyu ……” karo ulat sedih.
” Aku kasepen …. Ibu tansah neng Sanggah pura pamujan, paman lan bibiku ajeg ajrih mring Ibu, marang aku uga tansah njaga wates. Yen durung tak timbali ora wani marak… aku kasepen ….,” mak brebel si kenya ayu nyuntak pepeting dhadha.

” Sing sabar Jeng Ayu ….. ana raos sungkan lan jirih saben nyawang keng Ibu Nyi Calonarang, wis sepuh ning isih katingal ayu lan ningrat, lan keng ibu uga tansah njaga wates yen paring pangandika mring andahane uga tangga teparo… sabar ya Jeng Ayu, sliramu saiki tak kancani …”, Nyi Sudasih ngerih-ngerih mring sing nandhang karanta-ranta batine.

Rembugane ora klesik-klesik, nilar kawaspadan, ora kanyana ana paraga lanang kang nguping lan nginjen saparipolahe wadon loro kang lagi katalompen. Wong tuwa setengah umur, putrane Buyut Gurah kang kondhang thukmis. Sanadyan wis duwe bojo lima lan selir pirang-pirang, isih cleguken kalamenjinge yen weruh wanodya. Apamaneh bareng melu nyemak sing dadi underane rembugan. Rumangsa ketarik arep nyoba ngganggu gawe kenya ayu putrane Nyi Calonarang kang kondhang wingit. Rumangsa gagah lan bagus rupane, ora nate nglaras dirine ngendelake yen putrane Ki Buyut.

Dumadakan, mak bedhegus … karo ngguya-ngguyu mamerake untune kang kuning angganda badheg, rupane ala gunemane clometan ora duwe deduga.

” Ho ..ho…. Cah ayu, kowe kasepen ? kene ..kene…kangmas Reksapati iki isih bisa nampa sliramu nimas ….,” karo nyoba ngusap pipine Ni Ratna Manggali kang kaweden ningali Ki Reksapati kang brangasan.

” Ah… minggir kowe Ki… aku wegah kok cedhaki …. minggir kowe Ki Reksa …,” karo mundur-mundur tangane Ni Ratna nampel tangane Ki Reksapati kang lancang, sakala Nyi Sudasih njerit kagyat.

” Heh … aja anggak kowe Ni, mumpung ana wong lanang gelem karo kowe …. Ni, aku sugih Ni …ayo gelem ya ngladeni aku, tak jak munggah menyang taman swarga … ya Ni …,” tansaya cedhak tangan nista kuwi arep ngrayuk anggane Ni Ratna kanti peksan.

” Heh lancang… jaganen watesmu, aku dudu palanyahan sing gampang kepincut bandhamu. Wong lanang murang tata… aja kumawani nyenggol kulitku …” Ni Ratna kamigilen jijik kasenggol. Dene Nyi Dasih jerat-jerit, arep minta sraya ning owel ninggal Ni Ratna kang lagi kena bebendhu.

Panjeriting Nyi Dasih ditampa gumulunge pesawahan lan bulak amba ing sangisore gumuk …..

(ana tutuge)

☆☆☆Ngrujuk buku Negarakertagama – Prof. Slamet Mulyana hal. 18,19,20.